En toen had ik een heuse SL (zie de aankoop). Toen ik hem had gekocht bij de particulier reed ik samen met mijn vriendin naar huis. Lekker rijden maar nog niet met het dak eraf. De hardtop hadden wij er natuurlijk ook bij en die zat erop. Onderweg ging de motor vreemd staan schudden. Hij ging onder de motorkap steeds meer lawaai maken. Ojee, hadden we een kat in de zak gekocht? Blijven rijden maar. Totdat we een knal hoorde die niet meer stopte. Het leek alsof het spruitstuk eronderuit was gevallen, zo’n lawaai maakte hij. Een paar honderd meter verder stopte wij op een parkeerplaats bij een benzinestation. Na inspectie van de motor bleek dat een bougie samen met de kabel los was gekomen. Blijkbaar bij montage niet goed aangedraaid door de monteur. Helaas kon ik deze niet met blote handen aandraaien, een mooie klus voor de wegenwacht. Het duurde even voordat deze ter plaatse was en intussen hadden we veel bekijks. Een belangstellende ging zelfs onder de wielkasten kijken of het wel wat was, maar hij bevestigde wat we al wisten. Nadat de bougie weer stevig op zijn plaats zat, reden we rustig weer verder.

Ondanks het feit dat de laklaag wel een opknapbeurt nodig had, konden we in het mooie najaar van 2004 best een stukje gaan toeren. Het valt natuurlijk niet meer om zo’n auto binnen te laten staan bij mooi weer. Door het rijden merkte ik na verloop dat de afstelling van de gasinstallatie niet zo goed was. Af en toe hield hij in en gaf hij backfire. Dit laatste heeft alles te maken met de kleppen (zijn ze gesloten of niet) en het moment van ontsteken. Als de klep nog net niet dicht is of juist al weer open en de bougie ontsteekt, dan krijg je backfire. Een luide knal door het luchtfilter. Je schrikt je helemaal rot. Gelukkig is het filter robuust en groot, directe schade zal je niet snel hebben (maar dat kan wel!), maar goed is natuurlijk anders.

Om dit op te lossen heb ik de kleppen laten stellen en de ontsteking laten vervangen. Er bleken veel bougiekabels een veel te grote weerstand te hebben en sommige waren zelfs gebroken. De gebruikte bougies voldeden ook niet, deze waren niet geschikt voor dit type motoren. De rotor en de verdeelkap werden ook vernieuwd. Hij reed weer als een zonnetje.

Nog even leuk rijden en toen de garage in. Tijd voor een grondige opknapbeurt. Maar daar moet je natuurlijk wel plaats voor hebben. Helaas ben ik niet in het gelukkige bezit van een garage en dit soort dingen kan je niet aan straat doen. Ik had een plaatsje bij een lokale boer op het oog, maar daar waren weinig voorzieningen en de ruimte was eigenlijk te krap. Daarom mocht ik de oldtimer van mijn ouders, die ook nog eens moet worden opgeknapt, bij deze boer parkeren zodat de SL tijdelijk in hun ruimere garage kon staan. Daar had ik ook beschikking over gereedschap e.d., genoeg om het grootste deel te demonteren en te starten met de werkzaamheden.

Na verloop van tijd had ik, vond ik zelf, aardig wat werkzaamheden verricht. Alles al gestript en geschuurd. De losgekomen delen gingen mee naar huis. Variërend van soort ging het of de vaatwasser in (glas van achterlichten bijvoorbeeld) of werd er een grondige was- en poetsbeurt op losgelaten. De chromen delen werden eerste helemaal gereinigd en later met speciale chroompoets helemaal blinkend gemaakt. Ook de voorbumper had ik thuis helemaal gedemonteerd, roestvrij gemaakt, in de roestwerende primer gespoten, afgelakt met zwarte roestwerende verf en uiteindelijk weer geassembleerd met de chromen gepoetste delen. Het rubber van de bumper werd met een wax behandeld zodat het weer mooi soepel en zwart werd. De voorbumper was weer als nieuw! Zo ondergingen ook de buitenspiegels, koplampen en alle chromen afwerkstrips een beurt.

Toen ging de SL verhuizen naar een plaats waar meer ruimte aanwezig was. Een bekende bood mij dat aan en ik kreeg een sleutel zodat ik mijn gang kon gaan. Handig, zoveel ruimte! Eenmaal daar aan de slag vroeg hij wanneer ik ging beginnen met strippen. Kort daarna gingen de spatborden de deuren, de motorkap, de kofferbak, het softtopdeksel en ga zo nog maar even door van de SL af. Het kon dus nog grondiger. En maar goed ook, wat er kwamen allerlei delen van de SL bloot die ook wel wat aandacht konden gebruiken.

De SL werd met het schuurmachine ontdaan van zijn slechte laklaag, waar nodig gezandstraald. Daarbij kwamen verschillende dingen aan het licht, zoals wat roest op sommige plaatsen. Tijdens de opknapbeurt zijn twee echte roestgaten gevonden, één boven het achterlicht en één nabij de accu onder het spatbord. De eerste is natuurlijk afkomstig van vocht wat waarschijnlijk onder het rubber is blijven zitten. De laatste is, denk ik, afkomstig van de nabijheid van de accu en vocht. Deze gaten zijn uitgeslepen, ontdaan van overig roest en voorzien van nieuw ingelast plaatwerk. Niet van dat dunne, maar net zo dik als origineel. Later bleek ook bij het rubber van het softtopdeksel nog wat reparatiewerk nodig. Ook hier heeft vocht achter het rubber schade aangericht.

De kokerbalken aan de onderzijde bij de portieren zijn in zijn geheel ontdaan van wat er ook op zat. Dit om goed te kunnen inspecteren. Ze bleken in goede staat, alleen rechtsvoor is wat reparatiewerk verricht. Daarna weer in de roestwerende primer en voorzien van een gespoten zwarte beschermlaag voor steenslagabsorptie.

Het plan was om de voorruit in zijn frame te laten zitten, omdat deze gelijmd zit met een soort kitveter. Als je daar mee gaat rommelen is de kans dat de ruit breekt vrij groot, en daar zat ik natuurlijk niet op te wachten. Dat plan verliep goed. De binnenzijde van de SL was voorzien van papier, om zoveel mogelijk te voorkomen dat er stof en vuil in zou komen. Bij het stralen van de zijkant bij de ruit merkte ik dat er zand op het dashboard lag. Hoe kan dat? De hele auto was dichtgeplakt. Bij nader onderzoek bleek dat de ruit bijna los in de sponning lag. Hierdoor was er vocht achter gekomen en zorgde het roestproces ervoor dat de ruit nog losser kwam. Vrijwel zonder gereedschap kon de ruit, na het verwijderen van afdekstrippen natuurlijk, uit de sponning worden gelicht. Een waar roestfestijn werd zichtbaar. En maar goed ook, dan kan er iets aan gedaan worden. Maar wel weer een hoop extra werk.

Alle opnieuw te spuiten onderdelen van de SL zijn teruggeschuurd tot de basis. Waar nodig zijn eventuele deuken of onzuiverheden strak gezet. Vervolgens voorzien van spuitplamuur die uiteraard weer strak is gezet. Uiteindelijk is de grondlaag opgezet die helemaal glad is geschuurd voor het uiteindelijke spuitwerk. Toen hij eenmaal terug kwam van de erkende spuiter kon het assembleren beginnen.

Dat was een werk wat als vanzelf ging. Natuurlijk is het werk wat er aan vooraf ging heel belangrijk, maar dit werk leverde direct eindresultaat op. Hartstikke leuk om te doen dus en een pluim op al je werk. Het was intussen alweer april. Onze geplande trouwdag was op 13 mei. Er was niet veel ruimte meer voor extra werkzaamheden, dus al met al toch nog een hele klus. Het assembleren van de bumpers was een dakbaar werk, de auto zag er al snel heel anders uit. Koplampen, chromen sierstrips en de achterlichten maakten het compleet.

De deuren weer assembleren was wel een werk, de elektrische bedienbare ruiten moeten natuurlijk zo afgesteld worden dat deze mooi in de rubbers sluiten. Het hangen van de deuren viel mee, het leek maar op één manier te passen. Een klein beetje stelwerk gaf direct het juiste resultaat. Een mooi sluitende deur met mooie carrosserie naden.

En de voorruit moet natuurlijk ook nog opnieuw geplaatst worden. Dat was wel een kritieke klus. Ik had een originele kitveter via Mercedes om de ruit opnieuw in de sponning te drukken. Voorzichtig natuurlijk. Het leek erop dat hij helemaal goed zat, tot de laatste keer dat ik erop drukte om hem nog verder in de kit vast te krijgen. Krak! Oeps, de ruit is stuk. En we hadden nog maar 3 weken voor de bruiloft. Uiteindelijk viel de levertijd van een nieuwe ruit enorm mee, een week later wist ik waar ik hem kon gaan halen. Deze hebben we met een moderne kit geplaatst, omdat de veter een beetje tegen was gevallen. Dat lukte wel.

//

Een week voor de dag was de SL vrijwel klaar. Nog even de kofferbak opnieuw zwart spuiten, de onderliggende trekhaak fatsoeneren en de velgen mooi poetsen. Op de laatste dag heb ik hem van binnen helemaal gereinigd. Hij stond al aan straat en het was mooi weer. Deze glimmende wagen trekt dan natuurlijk wel wat aandacht. Een bekende Nederlandse artiest uit Fijnaart reed voorbij en stopte. ‘Wat ben je nu aan het doen?’, vroeg hij mij. Na beantwoorden van deze retorische vraag schudde hij zijn hoofd. ‘Dat doe je verkeerd, om de lederen bekleding schoon te maken heb ik speciaal spul uit Duitsland. Heb je een doekje voor mij?’. Dat had ik niet, waarna hij een oud overhemd uit zijn eigen auto haalde met het bewuste schoonmaakmiddel. Dat was een spuitpus speciaal voor lederen Mercedes bekleding. ‘Ik zal het even voor doen’. Hij gebruikte het middel en wreef het schoon met een stuk van zijn overhemd. Een uitstekend resultaat moet ik zeggen. ‘Hier, houd deze bus maar. Het is een geschenk van een eenvoudige artiest, moet je maar denken’. Leuk, zo’n enthousiaste liefhebber!

Later die dag merkt ik dat de accu de startmotor niet zo goed van stroom voorzag. Voor de zekerheid nog even doorlaten meten, en maar goed ook. Hij was helemaal stuk, het opladen zou spoedig niet meer mogelijk zijn. Dus op de laatste dag heb ik het laatste nieuwe onderdeel nog kunnen monteren!